| مقدمه |
تعريف شركت به زبان ساده :
شركت همانطور كه از نامش پيداست از خانواده كلماتي مانند شراكت و شريك مي باشد. به طور كلي شركت به معناي اين است كه اشخاصي (از 2 نفر به بالا) جمع شوند و مجموعه اي را با هم تشكيل دهند و با آن مجموعه فعاليت هاي اقتصادي انجام دهند، نفعي ببرند و پس از كسر هزينه هاي انجام گرفته، سود باقيمانده را بين اعضاي شركت تقسيم كنند.
در جامعه امروز خيلي ها را مي بينيم تا با يكديگر مغازه اي دارند ، شريك اند يا كاسبي را راه اندازي كرده اند و فعاليت اقتصادي مي كنند. آن ها ناخودآگاه بدون اينكه شركتي را به صورت رسمي به ثبت برسانند ، كاركرد شركت را پياده سازي كرده و از قوانين آن پيروي مي كنند ولي با يك تفاوت كه فعاليت آن ها رسمي نمي باشد !!!
شركت ها كلا به 2 دسته شركت هاي تجاري و شركت هاي مدني تقسيم بندي مي شوند:
الف ) شركت تجاري
نوعي از شركت مي باشد كه تحت سيطره ي قوانين تجارتي تشكيل مي گردد و هدف از ايجاد آن جلب سود و منفعت و تقسيم آن ميان اعضا مي باشد و كليه ي فعاليت هاي شركت پيرامون امور تجاري و بازرگاني شكل مي گيرد. خود دسته شركت هاي تجاري به 7 شاخه زير تقسيم بندي مي شوند:
الف – 1 – شركت سهامي (مانند شركت هاي سهامي خاص و عام)
الف – 2 – شركت با مسئوليت محدود
الف – 3 – شركت تضامني
الف – 4 – شركت مختلط غير سهامي
الف – 5 – شركت مختلط سهامي
الف – 6 – شركت نسبي
الف – 7 – شركت تعاوني توليد و مصرف
ب ) شركت هاي مدني:
نوعي از شركت مي باشد كه از اجتماع مالكين متعدد در شي ء واحد به نحو اشاعه تشكيل مي گردد و از در هم آميختن سهم الشركه ي نقدي و غيرنقدي افراد حقيقي و حقوقي به وجود مي آيد با اين تفاوت كه مالكيت سرمايه به شخصيت حقوقي شركت انتقال نميابد و هر شخص به طور جداگانه مالك سرمايه ي خود مي باشد و امور به صورت مشاركتي اداره ميگردد. قانون ثبت شركت هاي تجاري در ايران
قانون ثبت شركت ها در 11 / 3/ 1310 به تصويب رسيد كه هدفش وضع مقرراتي براي ثبت شركت هاي موجود و تطبيق آن ها با مقررات قانون تجارت بود و پاره اي از موادش در 30/ 12 / 1362 اصلاح گرديد. در مورد ثبت انواع شركت، قوانين و آيين نامه هاي ديگري نيز به تصويب رسيده است كه از آن جمله مي توان به اين قوانين اشاره كرد : قانون حق الثبت شركت هاي بيمه ( مصوب 6/ 9/ 1310 )، نظامنامه اجراي قانون ثبت شركت ها ( مصوب 2 / 3/ 1310 )، و طرح اصلاحي آيين نامه ثبت شركت ها ( مصوب شهريور 1340، راجع به تغيير نام ” اداره ثبت شركت ها و علائم تجاري و اختراعات ” به ” اداره ثبت شركت ها و مالكيت صنعتي “).
اما قانوني كه براي اولين بار راجع به شركت هاي تجاري وضع شد، قانون تجارت ( مصوب 13/ 2/ 1311) است كه هنوز هم پس از گذشت حدود شصت سال، اساس حقوق تجارت ايران را تشكيل مي دهد و باب سوم آن به شركت هاي تجاري اختصاص دارد. ( مواد 20 لغايت 222). مبحث اول باب مزبور كه راجع به شركت هاي سهامي است، بعداَ به موجب لايحه قانوني اصلاح قسمتي از قانون تجارت ( مصوب 24/ 12 / 1347) تغيير يافت. اين لايحه قانوني متضمن سيصد ماده است كه ابتدا براي مدت دو سال، به طور آزمايشي اجرا و سپس به طور قطعي تصويب شد، اما ساير شركت هاي تجاري تابع قانون تجارت 1311 باقي مانده اند؛ قانوني كه بسيار قديمي است و بايد با توجه به تحولات حقوق تجارت در سراسر دنيا و نيز تغييرات عميقي كه در قوانين تجاري دنيا به عمل آمده، اصلاح شود.
حداقل سن براي ثبت شركت:
حداقل سن براي ثبت شركت 18 سال است . توضيح آن كه ، در قرارداد شركت مثل همه عقود و قراردادها بايد شرايط عمومي صحت عقود رعايت شود كه عبارتند از : اهليت ، قصد و رضا ، معين بودن موضوع ، قانوني بودن جهت و هدف شركاي شركت بايد اهليت انجام دادن معامله را داشته باشند. منظور از اهليت، مطابق ماده 211 قانون مدني،اين است كه شريك،بالغ و عاقل و رشيد باشد.
تعداد شركا:
شركت، چه در حقوق مدني و چه در حقوق تجارت ايران، در صورتي ايجاد مي شود كه لااقل دو نفر در ايجاد آن سهيم باشند. برخلاف آنچه در حقوق بعضي كشورها، نظير فرانسه وجود دارد، در حقوق ايران شركت تك شريك وجود ندارد.
در حقوق مدني، شركت جز با همكاري لااقل دو نفر به وجود نمي آيد، اما در حقوق تجارت، وضع قدري متفاوت است. شركت سهامي لااقل با همكاري سه نفر تشكيل مي شود. ( ماده 3 لايحه قانوني 1347) ، آن هم در صورتي كه از نوع سهامي خاص باشد، والا در مورد شركت هاي سهامي عام ، شركت تشكيل نمي شود مگر با همكاري لااقل پنج نفر سهامدار، در هيچ يك از انواع شركت ها، حداكثر شركا به تعداد به خصوصي محدود نيست و حتي تعداد شركاي بعضي از شركت هاي سهامي ممكن است به هزاران نفر برسد.
موضوع فعاليت شركت:
موضوع فعاليت هر شركت كه در بند 2 اساسنامه آن قيد مي گردد، نشان دهنده هويت و اهدافي است كه آن شركت براي آن منظور تشكيل شده است. شخص حقوقي فقط درباره موضوعاتي مي تواند عمل كند كه در موضوع شركت تصريح شده باشد . به اين جهت اصولاَ كليه شركت ها موضوع شركت را وسيع تعريف مي كنند تا بتوانند كليه اموري را كه لازم باشد انجام دهند.
موضوع و هدف قرارداد بايد مشروع و قانوني باشد. بنابراين از نظر قانون نمي توان براي يك امر غيرقانوني يا نامشروع قرارداد وضع نمود.
لازم به توضيح است، آنچه در موضوع فعاليت شركت، اهميت دارد ، فعاليت واقعي شركت ملاك صحت يا بطلان آن است؛ مانند موردي كه شركت براي انجام دادن فعاليتي منعقد مي شود كه اخلاق حسنه آن را منع نمي كند ( توليد آب انگور ) ، ولي در عمل به فعاليتي مبادرت مي كند كه غيرمشروع است ( ساختن مشروبات الكلي) و يا زماني كه فعاليتي در انحصار دولت است و شركاي شركتي، موضوع آن را همين فعاليت قرار مي دهند. ( استخراج نفت و امثال آن ).
تعدادي از موضوعات فعاليت بدون نياز به اخذ مجوز قابليت ثبت نزد مرجع ثبت شركت ها را دارند . چنانچه موضوع تعيين شده مستلزم موافقت مراجع خاصي باشد، لازم است كه قبل از اقدام به ثبت ، مجوزهاي لازم اخذ گردد.اين موضوعات شامل 23 مورد كلي مي باشند كه هريك از اين 23 مورد خود شامل چند موضوع مرتبط به هم مي باشد. تعدادي از موضوعات فعاليت نيز بدون نياز به اخذ مجوز قابليت ثبت نزد مرجع ثبت شركت ها را دارند.
سرمايه ثبت شركت:
براي ثبت شركتها ، سرمايه يكي از مهمترين موارد است. سرمايه شركت، عبارت است از مبلغي كه شركا توافق مي كنند به شركت انتقال دهند. سرمايه شركت، مبلغي است كه در ترازنامه شركت، هم در زير عنوان دارايي اوليه درج مي شود و هم در زير عنوان بدهي اوليه شركت.
اهميت شركت هاي تجاري به ميزان سرمايه آن ها بستگي دارد. نوع سرمايه با توجه به نوع شركت متفاوت است. بدين معني كه در شركت هاي بامسئوليت محدود و موسسات غيرتجاري، سرمايه اوليه اعلام شده به صورت سرمايه نقدي و در شركت هاي سهامي خاص، سهامي عام و تعاوني ها سرمايه از نوع سهام است.
حداقل ميزان سرمايه نقدي در شركت هاي بامسئوليت محدود و موسسات غيرتجاري 1000000 ريال مي باشد كه توسط شركاء در صندوق شركت قرار مي گيرد و مديرعامل اقرار به دريافت اين مبلغ مي نمايد.
در شركت هاي سهامي عام و خاص و تعاوني ها، سرمايه شركت به صورت سهام تقسيم بندي مي شود كه مشخص كردن اين تعداد سهام محدوديتي ندارد و مي توان سرمايه اوليه شركت را به هر تعداد سهم تقسيم بندي كرد.
بايد گفت كه مبلغ سرمايه در شركت هاي سهامي خاص توسط سهامداران مشخص تامين مي گردد اما در شركت هاي سهامي عام قسمتي از سرمايه توسط اوراق سهامي كه به فروش مي رسد تامين مي گردد.
همچنين ، هر شركت علاوه بر سرمايه نقدي مي تواند سرمايه غيرنقدي نيز داشته باشد. ميزان اين سرمايه بايد توسط كارشناس رسمي دادگستري برآورد شده و معادل آن به صورت سهام ( در شركت هاي سهامي) و يا سهم الشركه ( در شركت هاي بامسئوليت محدود و موسسات) تقسيم بندي گردد.
محل فعاليت شركت:
شركت ها و موسسات بايد در ابتدا محلي را به عنوان نشاني شركت در نظر بگيرند. شايد در ابتدا بعضي از موسسين شركت ها و موسسات آدرس محل سكونت خود را به عنوان آدرس شركت اعلام نمايند، كه اين امر در ادامه براي آن ها مشكلاتي را ايجاد خواهد كرد. اصلي ترين مشكل زماني به وجود مي آيد كه شركت براي اخذ كد اقتصادي اقدام نمايد ، زيرا يكي از شرايط صدور كد اقتصادي اداري بودن موقعيت محل شركت مي باشد.
به همين دليل موسسين بهتر است از ابتدا آدرس اداري جهت تاسيس شركت خود اعلام نمايند در غير اين صورت متحمل تنظيم صورتجلسه اي در خصوص تغيير آدرس شركت خود مي باشند.
نام شركت:
انتخاب نام شركت، يكي از مهم ترين و اساسي ترين مراحل در ثبت شركت است كه به دقت بسيار بالا نياز دارد. نامي را انتخاب كنيد كه الف ) داراي معنا و مفهوم باشد . ب) خارجي نباشد ج ) با فرهنگ اسلامي مطابقت داشته باشد د) سابقه ثبت نداشته باشد. لازم به يادآوري است، جهت تعيين اسم شركت حداقل تعداد سيلاب ها 3 سيلاب است. |
| تاریخ به روز رسانی: | 1398/02/02 |
| تعداد بازدید: | 1692 |